Cum in presentia domni Iacobi, illustrissimi regis Aragonum, regni Valencie et regni Maioricarum, comitis barchinonensis et urgellensis et domini Montispesulani, inter concilium turolensem et homines de Vallispissa et aliarum turolensium aldearum ex una parte, et fratrem Galquerium, preceptorem de Villelo et homines Villeli eiusdem castri de Villelo ex altera, super limitibus terminorum utriusque partis questio verteretur; idem dominus rex, Ferdinando Lupiz de Barea, alcaydo tum in Turolio pro domino Petro Cornelii, causam predictorum terminorum ac limitum comisit, fine debito terminandam et appellatione postposita perpetuo valitura.

Qui dictus Ferdinandus Lupiz iudex, a certis hominibus turolensibus et Vallespisse, preceptore predicte et hominibus de Villelo interim nominatis, personaliter in simul cum eis ivit videre terminos seu limites super quibus questio vertebatur.

Quibus, visis ac requisitis, recepto utriusque partis multorum proborum virorum secundum formam a iure traditam recipiendorum testium testimonio, meritis subtiliter indagatis multorum proborum virorum, requisito et habito concilio ac partibus concordantibus et in nullo contradicentibus, ego Ferdinandus Lupiz predictus iudex, de voluntate partium, Deum solum habentem pre oculis ac via regia, incedendo auctoritate domini regis qua in hac parte fungor, sentenciando inter ipsos, dando utrique parti terminos inferius nominandos perpetuo valituros:

Incipio quidem in rivo qui vocatur Guadalaviar et directe ascendendo per ramblam que vocatur de monte usque ad agrum fratrum de Villelo qui vocatur ager de la sabina gorda; et denique, sicut volvit illa rambla, includendum dictum agrum et sabinam, et ascendit directe ad pennam que est continuachione, que vocatur de Romossam, ubi precipi fieri, me presente, magnum limitem de lapidibus; et directe transeundo ab isto limite usque ad villarem quod vocatur de Colmenar et ab isto villario directe transeundo usque ad foveam que vocatur fovea Bellida; et ab ista fovea Bellida usque ad sumitatem campi qui vocatur campello aliagoso, et a dicta sumitate dicti campelli aliagosi directe usque ad sumitatem focis que vocatur de Chartera; et a dicta sumitate dicte focis de Chartera directe eundo usque ad fundum loci qui vocatur Ruviales; et a dicto fundo de Ruviales, sicut vadit via publica de Tormon et vadit directe ad villarem de la Meca, et ab isto villare de la Meca directe eundo usque ad sumitatem cuiusdam pini qui vocatur pinus mocho, directe eundo usque ad locum qui vocatur puteolus de Enbit.

Secundum quod nominati limites dividunt et includunt et aque versus quamlibet partem defluunt versus partes dicti castri de Villelo et de Villestar, sunt et sint perpetuo termini de Villelo et de Bellestar; et ex alia parte, sicut aque deffluunt, sint perpetuo dicte ville Turolii et Vallespisse et aliarum turolensium aldearum.

Item mando et comuni consilio sentenciando statuo quod montes, pascua, ligna atque adaquationes hominum sive animalium intra dictos terminos ita sint comunia, tam hominibus Turolii et Vallespise et aliarum aldearum turolensium, quam omnibus hominibus castri de Villelo sive aldearum suarum, nec non illis de Bellestar.

Item mando et sentenciando pronuncio quod nec homines de Villelo vel eius aldearum non laborent vel de novo aperiant terram vel terras aliquas vel alicuius in terminis suppradictis modo eis datis, asignatis vel concessis, in tantum illas vel illam quam modo sunt aperte, vel aliquo laborate, aut modo sint utiles vel laborandum.

Item mando et sentenciando pronuncio quod, si de voluntate fratrum de Villelio vel hominum eiusdem ville de Villelio, homines Turolii vel aldearum suarum laboraverunt in terminis datis vel assignatis, modo vel alio aliquo tempore, castro vel ville de Villelo, pro terris quas laboraverunt in eisdem terminis respondeant fratribus de Villelo, ac si in eadem villa de Villelo continue orarentur, quod ni fecerint, ipsi fratres possint eas occupare licite tanquam sua.

Illud idem dico de hominibus Villeli et aldearum suarum si laboraverant in terminis Turolii vel aldearum suarum, respondeant Turolio et suis aldeis ac si in villa eadem Turolii vel suis aldeis continue morarentur.

Ego Ferdinandus Luppi, iudex prelibatus auctoritate domini regis qua fungo, et de consensu et voluntate partium, hanc sentencia prefero, laudo, confirmo et concedo et statuo perpetuo valituram.

Huic sentencia et huic limitacioni interfuerunt, consenserunt, laudaverunt et consilium dederunt:

De Turolio, dominus Petrus Merini oficialis domini cesaraugustani episcopi, dominus Rodericus Ortiz miles, Sancius Munioz iuratus, Ferrandus Perez Munioz iuratus, Ferrandus Iohannis d’Estruch iuratus, Petrus de Donna Romea iuratus, Dominicus Scolano de Don Ferrando Diaz, Michael de Pero Minor, Michael Perez de Bernabe, Dominicus Alaves, Sancho Navarro, Blasco Ximeno ballestero, Martinus Caro filius de Pero Caro, Florencius infans in ecclesia Sancte Marie Turolii, et alie multi.

De Villelio, frater Galterius commendator eiusdem castri, frater Raimundus de Antino, frater Ferrarius, frater Bartolomeus. Et de vicini suis, Florentius iusticia de Villelio, Petrus de Atiença, Iohannes de Palomar, Petrus Cabonyero, Rodericus Adeleit, Michael de Iohanna, Tomasius Dominicus cabanyero, Petrus Çapatero, Bartholomeus de la Barba, Pomar generus Roderici Ortiz, et alii multi.

Actum est hoc apud Bellestar, IIIº idus madii anno Domini Mº. CCº. XLº. septimo et sub era Mª. CCª. LXXXª. Vª.

Sig+num Martini, clerici Sancte Marie Turolii et notarii publici, qui hoc scripsit.

Signum + Iacobi, Dei gracia regis Aragonum, Maioricarum et Valencie, comitis Barchinone et Urgelli et domini Montispesulani, qui predicta laudamus, concedimus et affirmamus pro ut plenius superius continetur et ad maiorem rei firmitatem sigillo nostro fecimus roborari apud Valenciam, VI idus iunii anno Domini Mº. CCº. XLº. VIIº.